Op 32 weken kreeg ik plots enorm pijnlijke steken in aan de rechter zijkant van mijn rug… Was dit het begin? Zo vroeg al?
Tijdens de coronaperiode zwanger zijn en bevallen was enorm spannend! Maar het meest spannende was dat mijn kindje het wel zou halen. Door heel veel problemen tijdens de zwangerschap werd er wel even gedacht dat ons meisje het niet ging halen. Ik ben gestart op een gewicht van 70kg maar toen ik 20 weken zwanger was, woog ik plots nog maar 59 kg. Ik moest elke dag zo’n 4-6x overgeven. Waarom, dat is tot nu toe (6 weken na de bevalling) nog steeds onduidelijk. Ik kon bijna niets meer eten en moest heel veel vitamines slikken om toch mijn voedingswaarde goed te hebben.
De baby was altijd heel beweeglijk en druk, maar na 30 weken begon dat toch te minderen. Op 32 weken kreeg ik plots enorme steken aan de rechter zijkant van mijn rug.. Was dit het begin? Nu al? Zo vroeg? Snel naar het ziekenhuis, maar daar konden ze me geen verklaring geven. Dus ik moest maar weer naar huis en afwachten…
De dag erna kon ik niet meer stappen van de pijn en ging ik terug naar het ziekenhuis. Ze hebben me dan toch opgenomen en na 3 dagen ontdekt dat ik nierstenen had… Die had ik nog nooit gehad! Onder narcose hebben ze de stenen weggehaald en dan hebben ze ook ineens een katheter en een stent gestoken.. Wat een hel was dat! Toen ik wakker werd, kon ik helemaal niet meer stappen. Door de druk van de katheter en de stent werd mijn zij gekneld. Toch moest ik ermee blijven rondlopen tot ik bevallen was… 5 weken later zat ik om 15.30u rustig in de zetel met mijn man en oudste dochter TV te kijken en voelde ik ineens een plasje water. Aangezien ik na de operatie wel vaker een ongelukje had, was ik ervan overtuigd dit nu ook weer te hebben, maar toch twijfelde ik. 4 uur later had ik nog geen contracties en ik was er dus van overtuigd dat het een ongelukje was. ‘s Avonds ben ik rustig gaan slapen, maar toch verward want het was allemaal heel raar. De volgende ochtend vond ik dat er weinig beweging was. Na vele testen in het ziekenhuis bleek dat ik geen vruchtwater meer had…
Pas 5 weken na de bevalling konden ze de katheter en de stent verwijderen. Dit voelde erger dan bevallen!
Op 15/10/2020 om 16u hebben ze de bevalling ingeleid. Ik had toen 3cm opening… Om 22u kwamen ze controleren en was dit nog steeds maar 3cm. Een uur later kreeg ik weeënopwekkers en om middernacht had ik 6 cm ontsluiting. Toen ging ik plots van niets naar een weeënstorm en om 00.20u na 2x persen was onze kleine meid geboren, levendig en wel! Na een zwangerschap van 37+4 is onze Illaysa geboren, kleine zus van Cataleya, met een gewichtje van 3090gr. Ze deed het echt super goed! Gelukkig dat ze gezond was en het toch gehaald had! Ik had nergens last van, dus mochten we de dag zelf weer naar huis. Maar de dag erna begon de pijn.. niet van de bevalling maar van de katheter en de stent die ik nog had. Pas 5 weken na mijn bevalling hebben ze deze kunnen verwijderen, dit voelde erger dan bevallen! Bleek dat de katheter vol niersteentjes hing en al geruime tijd niet meer goed zat. Dat was zeer heftig en pijnlijk, maar het nieuws dat ik daarna kreeg was nog erger. Mijn rechter nier is volledig ‘uitgezet’ en de kans is ongeveer 75% dat de nier verwijderd moet worden omdat de kans klein is dat de nier nog zal herstellen. Nu maar afwachten tot het volgende onderzoek of het toch iets verbeterd is of niet…
2 maanden later…
Het gaat ondertussen veel beter met mij. Ik heb geen last meer en ben heel snel hersteld van de bevalling. Na onderzoek blijkt dat mijn nier voor 70% hersteld is. Ik moet wel nog heel goed opletten en bij de minste pijn terug naar het ziekenhuis gaan. Maar voorlopig ziet het er goed uit.
Dit is het verhaal van Nikita, mama van Illaysa.
